Ο τετραήμερος πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν στις αρχές Μαΐου 2025 ανέδειξε μια νέα πραγματικότητα στην αεροπορική μάχη, όπου η υπεροχή δεν κρίνεται μόνο από τα μαχητικά αεροσκάφη, αλλά από την ολοκληρωμένη «αλυσίδα εξόντωσης» (kill chain). Το Πακιστάν ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε πέντε ινδικά μαχητικά, συμπεριλαμβανομένων τριών Rafale, τη νύχτα της 6ης Μαΐου, ως αντίποινα για τις ινδικές αεροπορικές επιδρομές μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παχαλγκάμ στις 22 Απριλίου. Οι ισχυρισμοί αυτοί, αν και μη επαληθευμένοι, υποστηρίζονται από την Κίνα, η οποία προωθεί την υπεροχή του μαχητικού J-10C και του πυραύλου PL-15 έναντι του γαλλικού Rafale. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Αμερικανό εμπειρογνώμονα Michael Dahm, η επιτυχία του Πακιστάν, αν αληθεύει, οφείλεται περισσότερο σε ένα ανώτερο δίκτυο συστημάτων παρά σε μεμονωμένα αεροσκάφη.
Η Ινδία δεν έχει επιβεβαιώσει καμία απώλεια, ενώ το Πακιστάν δεν έχει προσκομίσει αξιόπιστα στοιχεία, όπως συντρίμμια ή εικόνες. Παρά την έλλειψη αποδείξεων, η κινεζική προπαγάνδα και στρατιωτικοί bloggers γιορτάζουν την «νίκη» του J-10C, υποστηρίζοντας ότι το μαχητικό τους ξεπέρασε το Rafale σε μάχη. Εάν οι ισχυρισμοί αυτοί αποδειχθούν αληθείς, θα αποτελούν την πρώτη καταγεγραμμένη απώλεια Rafale σε πολεμική σύγκρουση και την πρώτη επιτυχία του J-10C σε πραγματικές συνθήκες.
Ο Dahm, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Αεροδιαστημικών Σπουδών Mitchell, υποστηρίζει ότι η έκβαση της σύγκρουσης δεν αντικατοπτρίζει την ανωτερότητα του J-10C έναντι του Rafale, αλλά την αποτελεσματικότητα της πακιστανικής «αλυσίδας εξόντωσης». Μιλώντας σε podcast, τόνισε ότι η δικτυωμένη πολεμική ικανότητα – η ενσωμάτωση επίγειων ραντάρ, μαχητικών, αεροσκαφών έγκαιρης προειδοποίησης (AWACS) και πυραύλων – ήταν καθοριστική. Το Πακιστάν φέρεται να χρησιμοποίησε το σύστημα «Κλειδωμένο από το Α, Εκτοξευμένο από το Β, Καθοδηγούμενο από το Γ», όπου επίγεια ραντάρ εντόπισαν τον στόχο, το J-10C εκτόξευσε τον πύραυλο PL-15, και ένα AWACS καθοδήγησε τον πύραυλο μέσω ζεύξης δεδομένων. Αυτή η στρατηγική επέτρεψε βολές πέρα από την οπτική εμβέλεια, καθιστώντας τα Rafale ευάλωτα.
Ο Dahm ανέφερε ότι ο πύραυλος Meteor, γνωστός για την ταχύτητα Mach 4 και την ευρεία «ζώνη χωρίς διαφυγή», δεν βρέθηκε στα συντρίμμια, υποδηλώνοντας ότι ίσως δεν χρησιμοποιήθηκε ή εκτοξεύτηκε πριν την κατάρριψη. Επιπλέον, υπογράμμισε ότι η Ινδική Πολεμική Αεροπορία, αν και μεγαλύτερη, αντιμετωπίζει προκλήσεις στην ενσωμάτωση διαφορετικών τεχνολογιών (δυτικής, ρωσικής, ισραηλινής και εγχώριας), σε αντίθεση με το πιο ομοιογενές πακιστανικό σύστημα. Η χρήση ηλεκτρονικού πολέμου από το Πακιστάν, με μετατροπή κινεζικών AWACS σε πλατφόρμες ηλεκτρομαγνητικής παρεμβολής, ενδέχεται επίσης να διατάραξε την επίγνωση κατάστασης των ινδικών Rafale, τα οποία πιθανώς εκτελούσαν αποστολές αέρος-εδάφους χωρίς συνοδεία.
Ο Μέμφις Μπάρκερ, ανταποκριτής της Telegraph στο Ισλαμαμπάντ, περιέγραψε την πακιστανική επιχείρηση ως «ενέδρα» βασισμένη στο κινεζικό δόγμα αεροπορικού πολέμου. Σύμφωνα με τον ίδιο, η σύντηξη αισθητήρων, με κινεζικούς δορυφόρους, ραντάρ Erieye, J-10C σε παθητική λειτουργία και πυραύλους PL-15, δημιούργησε μια «θανατηφόρα αλυσίδα» που εξουδετέρωσε τα Rafale πριν αυτά αντιληφθούν την απειλή. Αυτή η προσέγγιση υπογραμμίζει τη μετάβαση από παραδοσιακές αερομαχίες σε δικτυοκεντρικό πόλεμο, όπου η ολοκλήρωση συστημάτων υπερτερεί των μεμονωμένων πλατφορμών.
Ακόμη κι αν το Πακιστάν κατέρριψε ένα ή δύο Rafale, η Ινδική Πολεμική Αεροπορία πέτυχε να πλήξει κρίσιμους στρατηγικούς στόχους στο Πακιστάν κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιδρομών . Οι επιτυχείς αυτές επιχειρήσεις προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στις πακιστανικές υποδομές, αναγκάζοντας το Ισλαμαμπάντ να ζητήσει τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την επίτευξη εκεχειρίας. Η ικανότητα της Ινδίας να εκτελεί στοχευμένες επιθέσεις, παρά τις φερόμενες απώλειες, υπογραμμίζει την ανθεκτικότητα και τη μαχητική της ισχύ, αποδεικνύοντας ότι η επιτυχία στον σύγχρονο πόλεμο δεν εξαρτάται μόνο από την αποτροπή απωλειών, αλλά και από την επίτευξη στρατηγικών στόχων.
