Στις 7 Ιουνίου 2025, ο Γάλλος στρατηγός και σύμβουλος άμυνας Νικολά Ρισού έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα προς τη Δύση, καλώντας για μαζική στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία, ως τη μόνη βιώσιμη οδό για την επίτευξη κατάπαυσης του πυρός στον συνεχιζόμενο πόλεμο με τη Ρωσία. Σε συνέντευξή του στην Ukrinform, ο Ρισού υπογράμμισε ότι η ενίσχυση της ουκρανικής άμυνας με όπλα μεγάλου βεληνεκούς και χωρίς περιορισμούς από τις ΗΠΑ θα μπορούσε να αναγκάσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να αναζητήσει ειρήνη. Η δήλωση έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς η Ευρώπη και οι σύμμαχοί της αναζητούν τρόπους να αντιμετωπίσουν την επιθετικότητα της Μόσχας, ενώ η Ουκρανία συνεχίζει να υπερασπίζεται το έδαφός της.
Ο Ρισού εκτίμησε ότι ο Πούτιν δεν προτίθεται να σταματήσει τις επιχειρήσεις μέχρι να ελέγξει τα διοικητικά σύνορα των ουκρανικών περιοχών που η Ρωσία έχει προσαρτήσει στο Σύνταγμά της, όπως το Ντονμπάς, η Χερσώνα και η Ζαπορίζια. Αυτός ο άμεσος στόχος, σύμφωνα με τον στρατηγό, αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα, με τον μακροπρόθεσμο σκοπό να είναι η πλήρης υποταγή της Ουκρανίας. Η απαίτηση της Ρωσίας για παραχώρηση εδαφών ως προϋπόθεση για κατάπαυση του πυρός αποδεικνύει, όπως τόνισε ο Ρισού, την απροθυμία της Μόσχας για ουσιαστικό διάλογο, καθιστώντας τις διαπραγματεύσεις εξαιρετικά δύσκολες. «Ο Πούτιν θα πολεμήσει μέχρι η γραμμή του μετώπου να συμπέσει με αυτά τα όρια», δήλωσε, εκφράζοντας αμφιβολίες για τη δυνατότητα μιας διαρκούς ειρήνης εντός του 2025, ακόμα και με προσωρινή παύση των εχθροπραξιών.
Ο στρατηγός επεσήμανε ότι η έκβαση του πολέμου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αποφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες διαθέτουν τη δυνατότητα να ασκήσουν καθοριστική πίεση στη Ρωσία. Ωστόσο, εξέφρασε ανησυχία για την αργή και ασυντόνιστη αντίδραση της Ευρώπης, που μόλις τώρα αρχίζει να ενισχύει την ετοιμότητά της. «Ο Τραμπ κρατά το κλειδί», είπε ο Ρισού, υπονοώντας ότι η στάση της αμερικανικής ηγεσίας θα καθορίσει την ένταση της στρατιωτικής βοήθειας. Οι κυρώσεις, αν και σημαντικές, δεν επαρκούν από μόνες τους, και μόνο η παροχή όπλων μεγάλου βεληνεκούς μπορεί να αλλάξει τη δυναμική του πολέμου, αναγκάζοντας τη Ρωσία να επανεξετάσει τη στρατηγική της.
Η έκκληση του Ρισού συμπίπτει με κινήσεις από άλλες χώρες για ενίσχυση της Ουκρανίας. Την ίδια ημέρα, ο Καναδάς ανακοίνωσε την παροχή τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού Bison και Coyote, ενισχύοντας την κινητικότητα των ουκρανικών δυνάμεων. Παράλληλα, η Γερμανία σχεδιάζει να αυξήσει τον στρατό της κατά 60.000 στρατιώτες, μια κίνηση που υποδηλώνει την ευρύτερη ευρωπαϊκή ανησυχία για τη ρωσική απειλή. Ωστόσο, δεν είναι όλες οι εξελίξεις θετικές: η Δανία προτείνει την εγκατάλειψη του εκσυγχρονισμού των φρεγατών κλάσης Iver Huitfeldt, αποκαλύπτοντας προκλήσεις στην αμυντική ετοιμότητα ορισμένων συμμάχων.
Οι πρόσφατες συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην Τουρκία κατέληξαν σε περιορισμένα αποτελέσματα. Η Ρωσία κατέθεσε σχέδιο μνημονίου κατάπαυσης του πυρός, που περιλάμβανε 31 παραγράφους και δύο σενάρια, απαιτώντας την παραχώρηση εδαφών και τη μείωση του ουκρανικού στρατού. Η Ουκρανία, από την πλευρά της, επέμεινε σε πλήρη και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός ως προϋπόθεση για διαπραγματεύσεις, υποβάλλοντας τη δική της εκδοχή του μνημονίου. Το μόνο απτό αποτέλεσμα ήταν η συμφωνία για την απελευθέρωση 1.000 Ουκρανών αιχμαλώτων, μια κίνηση που έδωσε ελπίδες για περαιτέρω διπλωματία. Δυστυχώς, η συμφωνία αυτή δεν τηρείται πλέον, με αναφορές να υποδεικνύουν ότι η Ρωσία παραβιάζει τους όρους, καθυστερώντας ή ακυρώνοντας ανταλλαγές αιχμαλώτων, επιδεινώνοντας την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών.
Η έκκληση του στρατηγού Ρισού για μαζική στρατιωτική βοήθεια υπογραμμίζει την κρισιμότητα της στιγμής για την Ουκρανία και τη Δύση. Ενώ χώρες όπως ο Καναδάς και η Γερμανία ενισχύουν την υποστήριξή τους, η αργή αντίδραση της Ευρώπης και η αβεβαιότητα γύρω από την αμερικανική στρατηγική περιπλέκουν το τοπίο. Η κατάπαυση του πυρός παραμένει εφικτή, αλλά μόνο με συντονισμένη και αποφασιστική δράση. Η αποτυχία τήρησης της συμφωνίας για τους αιχμαλώτους αποδεικνύει ότι ο δρόμος προς την ειρήνη είναι γεμάτος εμπόδια, και η Ουκρανία χρειάζεται τώρα, περισσότερο από ποτέ, τη στήριξη των συμμάχων της.
