Ότο Σκορτσένι: Ο «Σημαδεμένος» των SS και η Πολυτάραχη Ζωή του.

Ο Σκορτσένι εντάχθηκε στο Αυστριακό Ναζιστικό Κόμμα το 1931, πολύ πριν την ένωση της Αυστρίας με τη Γερμανία. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, προσπάθησε να καταταγεί στη Luftwaffe, αλλά απορρίφθηκε λόγω του μεγάλου του αναστήματος. Αντ’ αυτού, βρήκε τη θέση του στα Waffen-SS, την επίλεκτη στρατιωτική μονάδα του ναζιστικού καθεστώτος. Η καριέρα του απογειώθηκε το 1943, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ του ανέθεσε προσωπικά μια από τις πιο τολμηρές αποστολές του πολέμου: τη διάσωση του Μουσολίνι.

Η επιχείρηση «Eiche» (Δρυς), που πραγματοποιήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1943, έμεινε στην ιστορία ως ένα κατόρθωμα στρατιωτικής ευφυΐας. Ο Σκορτσένι, επικεφαλής μιας ομάδας κομάντο, προσγειώθηκε με ανεμοπλάνα στο ορεινό ξενοδοχείο Campo Imperatore στην Ιταλία, όπου κρατούνταν ο Μουσολίνι μετά την ανατροπή του από τον ιταλικό στρατό. Χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός, απελευθέρωσε τον Ιταλό δικτάτορα και τον μετέφερε με ένα μικρό αεροσκάφος Fieseler Storch στη Γερμανία. Η επιτυχία αυτή όχι μόνο ενίσχυσε το ηθικό των Γερμανών, αλλά χάρισε στον Σκορτσένι τον τίτλο του «πιο επικίνδυνου ανθρώπου στην Ευρώπη» από τους Συμμάχους, καθώς και το Ιπποτικό Σταυρό από τον ίδιο τον Χίτλερ.

Αργότερα, το 1944, ο Σκορτσένι ανέλαβε την επιχείρηση «Panzerfaust», απαγάγοντας τον γιο του Ούγγρου ηγέτη Μίκλος Χόρτι για να αναγκάσει τον πατέρα του να παραιτηθεί και να παραδώσει την εξουσία σε φιλοναζιστικό καθεστώς. Επιπλέον, στην επιχείρηση «Greif» κατά τη Μάχη των Αρδεννών, οι άντρες του, ντυμένοι με αμερικανικές στολές, σκόρπισαν τον πανικό πίσω από τις συμμαχικές γραμμές, αν και η φήμη ότι στόχευαν να δολοφονήσουν τον Αϊζενχάουερ αποδείχθηκε υπερβολή.

Η σχέση του Σκορτσένι με την Ιταλία ξεκίνησε και κορυφώθηκε με τη διάσωση του Μουσολίνι. Μετά την πτώση του από την εξουσία τον Ιούλιο του 1943, ο Ιταλός δικτάτορας φυλακίστηκε από το νέο καθεστώς του στρατάρχη Πιέτρο Μπαντόλιο. Ο Χίτλερ, βλέποντας τον παλιό του σύμμαχο ως πολύτιμο προπαγανδιστικό σύμβολο, έστειλε τον Σκορτσένι να τον βρει και να τον απελευθερώσει. Η επιτυχία της αποστολής έδωσε στον Μουσολίνι μια σύντομη δεύτερη ευκαιρία, καθώς εγκαθιδρύθηκε ως επικεφαλής της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας, ενός ναζιστικού «δορυφορικού» κράτους στο Σαλό. Ωστόσο, η στρατιωτική σημασία αυτής της διάσωσης υπήρξε περιορισμένη, καθώς η Ιταλία παρέμενε διχασμένη και ηττημένη.

Μετά την ήττα της Γερμανίας το 1945, ο Σκορτσένι παραδόθηκε στους Συμμάχους. Δικάστηκε το 1947 στο στρατοδικείο του Νταχάου για παραβίαση της Συνθήκης της Χάγης λόγω της χρήσης συμμαχικών στολών στην επιχείρηση «Greif», αλλά αθωώθηκε όταν Βρετανοί αξιωματικοί κατέθεσαν ότι και οι ίδιοι είχαν χρησιμοποιήσει παρόμοιες τακτικές. Το 1948, δραπέτευσε από στρατόπεδο κράτησης στη Γερμανία – φήμες λένε με τη βοήθεια πρώην SS που φορούσαν αμερικανικές στολές – και κατέφυγε στην Ισπανία.

Στη μεταπολεμική περίοδο, ο Σκορτσένι φαίνεται να συνεργάστηκε με την αμερικανική OSS (προκάτοχο της CIA). Υπήρξε σύμβουλος του Αιγύπτιου προέδρου Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ το 1953 και φημολογείται ότι βοήθησε στη διαμόρφωση δικτύων πρώην Ναζί, όπως η οργάνωση «Die Spinne» (Η Αράχνη), που συνεργάστηκε με δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών κατά του κομμουνισμού. Παράλληλα, η εμπλοκή του στη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι παραμένει μια θεωρία συνωμοσίας χωρίς ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, αν και το όνομά του έχει συνδεθεί με τέτοιες εικασίες λόγω της φήμης του ως ειδικού σε μυστικές επιχειρήσεις.

Η πιο εκπληκτική στροφή στη ζωή του Σκορτσένι ήρθε τη δεκαετία του 1960, όταν όπως φημολογείται καθότι δεν υπάρχουν αποδείξεις στρατολογήθηκε από τη Μοσάντ, την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών. Το Ισραήλ, αντιμετωπίζοντας την απειλή του αιγυπτιακού πυραυλικού προγράμματος, στο οποίο συμμετείχαν πρώην Ναζί επιστήμονες, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Σκορτσένι αντί να τον εξοντώσει. Το 1962, ο Σκορτσένι δολοφόνησε τον Γερμανό επιστήμονα Χάιντς Κρουγκ, ο οποίος εργαζόταν για την Αίγυπτο, πυροβολώντας τον σε δάσος κοντά στο Μόναχο. Επίσης, έστειλε παγιδευμένες επιστολές σε εγκαταστάσεις στην Αίγυπτο, σκοτώνοντας πέντε εργαζόμενους.

Η συνεργασία του με τη Μοσάντ οπως φημολογείται φαίνεται να είχε κίνητρο την επιβίωση: ο Σκορτσένι ζήτησε να αφαιρεθεί το όνομά του από τη λίστα καταζητούμενων του Σάιμον Βίζενταλ, του διάσημου κυνηγού Ναζί. Αν και ο Βίζενταλ αρνήθηκε, η Μοσάντ φέρεται να του παρείχε πλαστά έγγραφα που τον καθησύχαζαν. Ο Σκορτσένι επισκέφθηκε μάλιστα το Ισραήλ και το Γιαντ Βασέμ, το μνημείο του Ολοκαυτώματος, σε μια σουρεαλιστική στιγμή που αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα της ζωής του.

Ο Σκορτσένι πέθανε από καρκίνο στις 5 Ιουλίου 1975 στη Μαδρίτη, όπου ζούσε ήσυχα τα τελευταία χρόνια, ασχολούμενος με επιχειρήσεις εξαγωγών-εισαγωγών αν και υπάρχουν φήμες οτι αυτή η επιχείρηση ήταν μια επιχείρηση βιτρίνα. Οι κηδείες του, μία στην Ισπανία και μία στην Αυστρία, σημαδεύτηκαν από ναζιστικούς χαιρετισμούς από πρώην συντρόφους του, αποδεικνύοντας τη διαρκή αφοσίωσή του στις ιδέες του Γ’ Ράιχ.