Στις 9 Φεβρουαρίου 1897, στο Ακρωτήρι Χανίων, εκτυλίχθηκε ένα από τα πιο ηρωικά επεισόδια της Κρητικής Επανάστασης. Ο Σπύρος Καγιαλές, ένας γενναίος επαναστάτης, χρησιμοποίησε το ίδιο του το σώμα ως ιστό για την ελληνική σημαία, αποδεικνύοντας την αφοσίωσή του στην πατρίδα και την ελευθερία.
Γεννημένος το 1872, ο Καγιαλές καταγόταν από οικογένεια με πλούσια αγωνιστική παράδοση. Από την έναρξη της Επανάστασης του 1897, πολεμούσε στο Ακρωτήρι μαζί με τα αδέλφια του. Στις 9 Φεβρουαρίου, τα πολεμικά πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων ξεκίνησαν αιφνιδιαστικό βομβαρδισμό του στρατοπέδου των επαναστατών. Μία οβίδα κατέστρεψε τον ιστό της ελληνικής σημαίας, ρίχνοντάς την στο έδαφος.
Χωρίς δισταγμό, ο Καγιαλές έτρεξε, σήκωσε τη σημαία και την τοποθέτησε ξανά στον ιστό. Όταν νέες οβίδες κατέστρεψαν επανειλημμένα τον ιστό, εκείνος, με απαράμιλλο θάρρος, ύψωσε τη σημαία χρησιμοποιώντας το ίδιο του το σώμα ως κοντάρι. Αυτή η πράξη αυτοθυσίας προκάλεσε τον θαυμασμό των ναυάρχων των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίοι διέταξαν την άμεση παύση του βομβαρδισμού.
Ο Ιταλός υποναύαρχος Φελίτσε Κανεβάρο ανέφερε στα απομνημονεύματά του: «Η ανύψωση της σημαίας με αυτόν τον τόσο ηρωικό τρόπο αποτέλεσε μια στιγμή της ζωής μου που δεν θα λησμονήσω ποτέ».
Η ηρωική αυτή πράξη του Καγιαλέ ενίσχυσε το ηθικό των επαναστατών και συνέβαλε στην ευνοϊκή αντιμετώπιση του κρητικού ζητήματος από τις Μεγάλες Δυνάμεις, οδηγώντας τελικά στην αυτονομία της Κρήτης το 1898 και στην Ένωσή της με την Ελλάδα το 1913.
Ο Σπύρος Καγιαλές συνέχισε να αγωνίζεται για την πατρίδα, συμμετέχοντας στους Βαλκανικούς Πολέμους, όπου διακρίθηκε για την ανδρεία του. Απεβίωσε το 1929 στη Χαλέπα Χανίων .Σήμερα, η μνήμη του τιμάται με μνημεία, όπως αυτό στον ιστορικό χώρο των Τάφων των Βενιζέλων στον Προφήτη Ηλία, που φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Γιάννη Μαρκαντωνάκη.
Η αψήφιση του θανάτου από τον Σπύρο Καγιαλέ αποτελεί φωτεινό παράδειγμα πατριωτισμού και αυταπάρνησης, υπενθυμίζοντας σε όλους μας τη σημασία της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας.
